8.28.2013



ما به مردها گفتیممی خواهیم مثل شما باشیممردها گفتندحالا که این قدر اصرار می کنید، قبول ! و ما نفهمیدیم چه شد که مردها ناگهان این قدر مهربان شدند.
وقتی به خود آمدیم، عین آن ها شده بودیمکیف چرمی یا سامسونت داشتیم و اوراقی که باید به آنها رسیدگی می کردیم و دسته چک و حساب کتاب هایی که مهم بودند.. با رئیس دعوایمان می شد و اخم و تَخم اش را می آوردیم خانه سر بچه ها خالی می کردیمماشین ما هم خراب می شد، قسط وام های ما هم دیر می شد.. دیگر با هم مو نمی زدیمآن ها به وعده شان عمل کرده بودند و به ما خوشبختی های بی پایان یک مرد را بخشیده بودندهمة کارهایمان مثل آن ها شده بود فقط، نهخدای منسلاح نفیس اجدادی که نسل به نسل به ما رسیده بود، در جیب هایمان نبودشمشیر دسته طلا؟ تپانچة ماشه نقره ای؟ چاقوی غلاف فلزی؟ نهما پنبه ای که با آن سر مردها را می بریدیم، گم کرده بودیم.. همان ارثیه ای که هر مادری به دخترش می داد و خیالش جمع بود تا این هست، سر مردش سوار استآن گلولة الیافی لطیفی که قدیمی ها به اش می گفتند عشق، یک جایی توی راه از دستمان افتاده بودیا اگر به تئوری توطئه معتقد باشیم، مردها با سیاست درهای باز نابودش کرده بودندحالا ما و مردها روبه روی هم بودیمدر دوئلی ناجوانمردانه و مهارتی که با آن مردهای تنومند را به زانو درمی آوردیم، در عضله های روحمان جاری نبود.
سال ها بود حسودی شان می شدچشم نداشتند ببینند فقط  ما می توانیم با ذوقی کودکانه به چیزهای کوچک عشق بورزیمفقط و فقط ما بودیم که بلد بودیم در معامله ای که پایاپای نبود، شرکت کنیممی توانستیم بدهیم و نگیریمببخشیم و از خودِ بخشیدن کیف کنیمبی حساب و کتاب دوست بداریمدر هستی، عناصر ریزی بودند که مردها با چشم مسلح هم نمی دیدند و ما می دیدیمزنانگی فقط مهارت آراستن و فریفتن نبود و آن قدیم ها بعضی از ما این را می دانستیممادربزرگ من زیبایی زن بودن را می دانست.
وقتی زنی از شوهرش از بی ملاحظگی ها و درشتی های شوهرش شکایت داشت و هق هق گریه می کرد، مادر بزرگ خیلی آرام می گفتمرد است دیگر، از مرد بودن مثل عیبی حرف می زد که قابل برطرف شدن نیستمادربزرگ می دانست مردها از بخشی از حقایق هستی محروم اندلمس لطافت در جهان، در انحصار جنس دوم است و ذات جهان لطیف است.


مادربزرگ می گفت کار زن ها با خدا آسونهمردها از راه سخت باید بروندراه میان بری بود که زن ها آدرسش را داشتند و یک راست می رفت نزدیک خداشاید این آدرس را هم همراه سلاح قدیمی مان گم کردیم.
به هر حال، ما الان اینجاییم و داریم از خوشبختی خفه می شویمرئیس شرکت به مان بن فروشگاه سپه داده و ما خیلی احساس شخصیت می کنیمده تا نایلون پر از روغن و شامپو و وایتکس و شیشه شور و کنسرو و رب و ماکارونی خریده ایم و داریم به زحمت
نایلون ها را می بریم و با بقیة همکارهای شرکت که آن ها هم بن داشته اند و خوشبختی، داریم غیبت رئیس کارگزینی را می کنیم و ادای منشی قسمت بایگانی را درمی آوریم و بلندبلند می خندیم و بارهایمان را می کشیم سمت خانهچقدر مادربزرگ بدبخت بود که در آن خانه می شست و می پختحیف که زنده نماند ببیند ما به چه آزادی شیرینی دست یافتیمما چقدر رشد کردیم.
افتخارآمیز است که ما الان، هم راننده اتوبوس هستیم هم ترشی می اندازیممهندس معدن هستیم و مربای انجیرمان هم حرف نداردهورا ما هر روز تواناتر می شویممردها مهارت جمع بستن ما را خیلی تجلیل می کنندما می توانیم همه کار را با همه کار انجام دهیموقتی مردها به زحمت بلدند تعادل خودشان را ایستاده توی اتوبوس حفظ کنند، ما با یک دست دست بچه را می گیریم با دست دیگر خریدها را، گوشی موبایل بین گردن و شانه، کارهای اداره را راست و ریس می کنیمافتخارآمیز است.


دستاورد بزرگی است این که مثل هم شده ایمفقط معلوم نیست به چه دلیل گنگی، یکی مان شب توی رختخواب مثل کنده ای چوب راحت می خوابد و آن یکی مدام غلت می زند، چون دست و پاهایش درد می کنندچون صورت اشک آلود بچه ای می آید پیش چشمشبچه تا ساعت پنج مانده توی مهد کودک… همه رفته اند، سرایدار مجبور شده بعد از رفتن مربی ها او را ببرد پیش بچه های خودشنیمة گمشده شب ها خواب نداردمی افتد به جان زنمرد اما راحت است، خودش استنیمة دیگری نداردزن گیج و خسته تا صبح بین کسی که شده و کسی که بود، دست و پا می زند.
مادربزرگ سنت زده و عقب افتادة من کجا می توانست شکوه این پیروزی مدرن را درک
کند؟ ما به همة حق و حقوقمان رسیده ایم.







No comments:

Post a Comment

POST توراه و هفطارای

Every Post's Information