مصطفی صابر
۹ ماه مه ۲۰۱۱
به انتخاب نازنین
با حضور احمدی نژاد در مجلس "فاطمیه" در بیت خامنه ای در شنبه، و مهمتر از آن، با حضور حیدر مصلحی در جلسه هیات دولت در یکشنبه (دیروز) معلوم شد که احمدی نژاد در مقابل "حکم حکومتی آقا" کوتاه آمده است. کیهان تیتر زد: "حرف و حدیث پایان یافت"! اما هم گزارش کیهان و هم اظهارات احمدی نژاد در جلسه دولت (و حمله او به "سوء استفاده کنندگان از ولایت فقیه" و کسانی که از آن "بد دفاع میکنند"!) بوضوح نشان میداد که دعوا همچنان ادامه دارد و احتمالا بطور آشتی ناپذیر تر از جای دیگر سر باز خواهد کرد.
اما تا همینجا هم این دعوا تلفات سنگینی برای جمهوری اسلامی داشته است. بعد از این دعوا احمدی نژاد دیگر احمدی نژاد سابق نیست. پروژه احمدی نژاد که میکوشید راهی برای نجات جمهوری اسلامی جستجو کند را میتوان بطور قطع پایان یافته تلقی کرد. لااقل در چهارچوب جمهوری اسلامی ممکن نیست. از یک لحاظ شاید بشود موقعیت احمدی نژاد و دارودسته اش را با موقعیت "اصلاح طلبان" پس از پذیرفتن "حکم حکومتی" در مورد لایحه مطبوعات مقایسه کرد. پذیرش آن حکم (که "شیخ اصلاحات" نقش محوری در در دفاع از آن داشت)، آخرین میخ بر تابوت "جنبش اصلاح" رژیم بود. فرق احمدی نژاد با اصلاح طلبان البته در این است که به اندازه آنها به رعایت ساختار جمهوری اسلامی وفادار نیست. اگر از دستش برآید بهر کاری برای کنار زدن رقیبان و قبضه امور و اجرای پروژه خودش دست میزند. خامنه ای بخوبی از این آگاه است و در نتیجه بعد از این احمدی نژاد و تیم اش تحت تعقیب و مراقبت ویژه اوباش آقا و "سربازان گمنام امام زمان" خواهند بود. بی جهت نبود که دعوا بر سر نصب وزیر اطلاعات چنین حاد و علنی شد.
اما تضعیف احمدی نژاد لطمه جدی به جمهوری اسلامی چه در عرصه بین المللی و رجز خوانی های اسلامیستی و چه در صحنه داخلی و جنبه های اداری و اجرایی (و از جمله زمینه های حساسی چون طرح یارانه و غیره) وارد میکند. همانطور که خلع متکی وزیر امورخارجه حین ماموریت و در وسط آسمان و زمین هیچ آبرویی برای وزارت خارجه جمهوری اسلامی نگذاشت، این توسری محکمی که خامنه ای بر سر احمدی نژاد فرود آورد هیچ اعتبار و اتوریته ای برای دولت او در خارج و داخل باقی نخواهد گذاشت. بدبختی احمدی نژاد که ظاهرا متوجه آنهم نیست این است که منبع قدرت و خفت او هردو خامنه ای است. خامنه ای این را هم میداند و چه بسی در روزهای آینده تلاش کند تا قدری از آب رفته را به جوی برگرداند تا مگر چند صباحی بر عمر رژیم بیفزاید. اما هر کاری کند این "دولت مرده" قطعا مرده تر خواهد شد.
بعد از این دعوا خامنه ای هم دیگر خامنه ای سابق نیست. همه دنیا دید که در پس پز "رهبر" و "ولی فقیه" چگونه فرد مستاصلی دست و پا میزند که در تقلای هر روزه جمهوری اسلامی برای بقاء و بسیج لات ها و لمپن ها بر سر منابر و در خیابانها نظارت و دخالت دارد. همه دیدند که "حکم حکومتی" ایشان را "رئیس جمهور محبوب" چگونه به هیچ میگیرد و سرانجام آقا مجبور به جنگ اینترنتی میشود، یا دست به جن گیری درصفوف "جریان انحرافی" میزند، و حتی رئیس جمهور را به "حرام کردن همسر" بر سر منبر نماز جمعه تهدید میکند! اینها اکنون مایه جک و مسخره از خیابانهای تهران تا شوهای کمدی آمریکا است. یکبار دیگر معلوم شد که هیچ ساختاری در جمهوری اسلامی کار نمی کند و همه چیز به وضع مزاجی آقا گره خورده و هر بلایی سر او بیاید این دمل اوباش و آخوند و کثافت از درون میترکد. این ها در دنیای سیاست به بالا رفتن روحیه اعتراضی مردم و به رسوایی و افزایش فشار بین المللی ترجمه خواهد شد. بعلاوه خامنه ای حتی در بین صفوف بلافصل اوباش تحت فرمان خود چه رسد در بین جناح ها و دسته جات مغلوب و مغضوب جمهوری اسلامی بی اتوریته تر و بی اعتبار تر میشود. اکنون بسیجی مومن میتواند ببیند که آقا خودش چقدر "بصیرت" داشته است. رفسنجانی میتواند به دوست دیرینه خود سرکوفت بزند که "دیدی گفتم"! کروبی میتواند بگوید "انصافا ما به ولایت فقیه وفادار تر بودیم یا احمدی نژاد؟" و الی آخر. در واقع باید گفت بازنده اصلی دعوای اخیر خامنه ای و کل جمهوری اسلامی بود.
اما احمدی نژاد و خامنه ای و جمهوری اسلامی تنها بازنده این دعوا نبودند. تمام آن شارلتانهایی هم که سعی میکردند جمهوری اسلامی را بنوعی نرمالیزه کنند و به خورد مردم دهند، آن را صاحب "پارلمان" و "انتخابات" و غیره جلوه دهند، حتی "جنبش اصلاح" آنرا راه بیندازند، یعنی کل "جنبش ملی اسلامی" بورژوازی ایران، از حزب و توده و اکثریت و احزاب دیگرش گرفته تا بازجو پاسدارها و بازجو فیلسوف ها وتا رسانه هایش نظیر بی بی سی، بازنده این جنگ بودند. تصویری که جهان و مردم ایران از حکومت اسلامی گرفتند بیش از پیش توخالی بودن این حکومت را نشان داد. مردم به درست اینرا دستاورد اعتراض و جنبش تعطیل ناپذیر خود برای سرنگونی جمهوری اسلامی میدانند و احساس تفوق روحی خواهند کرد.
No comments:
Post a Comment