بازگشت به سرزمین مقدس یهود
**********************
پاراشای كي‌تاوُو-فصل بيست و ششم
1. چنين مقرر است، هنگامي‌كه به آن سرزميني كه خداوند خالقت به ملكيت به تو مي‌دهد وارد شوي و آن را به ارث برده در آن ساكن گردي ...
2. از نوبر تمام حاصل زميني كه خداوند خالقت به تو مي‌دهد برداشته در سبدي بگذار و به آن مكاني كه خداوند خالقت براي ساكن كردن نامش انتخاب خواهد كرد، برو.
3. و نزد كُوهِني (کاهنی) كه در آن روزها باشد رفته به او بگو: امروز در پيشگاه خداوند خالقت اعلام مي‌دارم كه به آن سرزميني كه خداوند به پدران ما سوگند ياد نمود به ما بدهد وارد شده‌ام.
4. كُوهِن (کاهن) آن سبد را از دست تو گرفته آن را جلو قربانگاه خداوند خالقت بگذارد.
5. به حضور خداوند خالقت سر فرود آورده اعلام بدار: (لاوان) اَرَمي خواست جدم (يَعقُوو (یعقوب)) را نابود كند ... (يَعقُوو) به سوي مصر سرازير شد و با عده‌ي كمي در آن‌جا اقامت گزيد و در آن‌جا به قومي بزرگ و قوي و انبوه تبديل گرديد.
6. مصريان با ما بدي كردند، رنجمان دادند، كار سخت به ما واگذار نمودند ...
7. به حضور خداوند خالق اجداد خود فرياد برآورديم، خداوند صداي ما را شنيد، بيچارگي، رنج و فشار (وارد بر) ما را در نظر گرفت....
8. ما را با قدرتي قوي و بازوي افراشته و با كار شگفت‌انگيز و با آيات و معجزات، از مصر بيرون آورد ...
9. ما را به اين مكان آورده اين سرزمين –سرزميني را كه در آن شير و شهد جاري است- به ما بخشيد.
10. و اكنون نوبر حاصل زميني را كه تو خداوند به من دادي آورده‌ام. پس آن را در حضور خداوند خالقت نهاده، به خداوند خالقت سجده نما.
11. و به خاطر تمام آن بركتي كه خداوند خالقت به تو و به خانواده‌ات بخشيده است تو و لِوي و غريبي كه در بين توست مسرور باشيد.
12. هنگامي‌كه دادن ده‌يك محصولت را در سال سوم كه سال ده يك است به پايان رساندي و به لِوي، و غريب و يتيم و بيوه‌زن كه در ميان مرزهايت مي‌باشند دادي تا بخورند و سير شوند؛
13. در پيشگاه خداوند خالقت اعلام بدار: «مطابق فرماني كه به من دادي چيز مقدس را از خانه دور ساختم و همچنين آن را به لِوي، و غريب، و يتيم و به بيوه‌زن دادم. از فرمان‌هاي تو تخلف نكردم و آن‌ها را فراموش ننمودم ...
14. در حال سوگواريم از آن نخوردم، از آن در حال ناپاك بودن صرف نكردم، و از آن براي مرده مصرف ننمودم. كلام خداوند خالقم را اطاعت كردم، مطابق آن‌چه به من فرمان دادي عمل نمودم.
15. از مكان مقدست –از آسمان- نظر افكن و همان‌گونه كه به پدران ما سوگند ياد نمودي قومت ييسرائل (اسرائیل) و آن زميني را كه به ما بخشيدي، سرزميني را كه در آن شير و شهد جاري است، بركت نما».
16. امروز خداوند خالقت به تو فرمان مي‌دهد كه اين قانون‌ها و احكام را عمل نمايي. پس مراقبت نما كه آن‌ها را با تمام قلبت و جانت انجام دهي.
17. امروز خداوند را مورد ستايش قرار دادي كه داور تو باشد و در راه‌هايش گام برداري و قانون‌ها و فرمان‌ها و احكامش را مراعات نمايي و از سخنش اطاعت كني.
18. و خداوند همچنان‌كه با تو سخن گفت تو را امروز مورد احترام قرار داد تا براي او قوم نخبه‌اي[1] باشي و تمام فرمان‌هايش را رعايت كني.
19. و تو را بر همه‌ي قوم‌هايي كه ايجادكرده است، از لحاظ افتخار و شهرت و شكوه، برتري بخشيد تا همان‌گونه كه گفت، براي خداوند خالقت قوم مقدس بماني.
توضیح بسیار مهم برای یهود ستیزان به ویژه:
[1] علت اين‌كه بني‌اسرائيل در ميان اقوام قوم نخبه يا مقدس خوانده شده‌اند اين است كه در آن دوره در ميان تمام اقوام عالم اولين قومي بود كه يكتاپرست شد.
|
كي‌تاوُو-فصل بيست و هفتم
1. مُشه (موسی) و محترمين ييسرائل (اسرائیل) به جماعت چنين سفارش كردند. تمام اين فرمان‌ها را كه امروز من به شما مي‌دهم، رعايت كنيد.
2. چنين مقرر است كه در روزي كه از يَردِن به طرف آن سرزميني كه خداوند خالقت به تو مي‌دهد بگذريد سنگ‌هاي بزرگي براي خود برپا داشته و آن‌ها را با گچ سفيد كني.
3. پس از گذشتنت، تمام دستورات اين توراه را بر آن‌ها بنويس براي اين‌كه همان‌گونه كه خداوند خالق پدرانت به تو سخن گفت به آن سرزميني كه خداوند خالقت به تو مي‌دهد – به زميني كه در آن شير و شهد جاري است، وارد شوي ...
4. چنين مقرر است كه پس از عبورتان از يَردِن اين سنگ‌ها را كه من امروز به شما فرمان مي‌دهم در كوه عِوال برپا نموده و آن را با گچ سفيد كني.
5. آن‌جا براي خداوند خالقت قربانگاهي بساز. قربانگاه سنگي باشد. بر آن‌ها ابزار آهني به كار نبر.
6. قربانگاه خداوند خالقت را از سنگ‌هاي سالم بساز. قرباني‌هاي سوختني را روي آن به خداوند خالقت تقديم بدار.
7. قرباني‌هاي سلامت ذبح نموده در آن‌جا بخور و در حضور خداوند خالقت شادماني كن.
8. روي اين سنگ‌ها تمام دستورات اين توراه را خوب و واضح بنويس.
9. مُشه (موسی) و كُوهِن (کاهن)ها از سبط لِوي به تمام ييسرائل (اسرائیل) اعلام داشته گفتند: اي ييسرائل ساكت باش و گوش بده، امروز قوم خداوند خالقت شدي.
10. پس سخن خداوند خالقت را اطاعت كن و فرمان‌ها و قانون‌هايش را كه من امروز به تو مي‌دهم انجام بده.
11. در آن روز مُشه (موسی) به قوم چنين فرمان داد.
12. موقعي كه از يَردِن عبور كرديد اين‌ها شيمعُون، لِوي، يهودا، ييساخار، و يوسف و بينيامين براي دعا كردن آن قوم كنار كوه گِريزيم بايستند.
13. و اين‌ها: رِئووِن، گاد، آشِر، زِوُولون، دان و نفتالي براي نفرين كنار كوه عِوال بايستند.
14. لِوي‌ها صدايشان را بلند كرده خطاب به هر فرد ييسرائل (اسرائیل) با صداي بلند اعلام دارند:
15. لعنت بر، آن كسي كه بت تراشيده شده و ريخته شده و ساخت دست استاد فن كه براي خداوند ناپسند است بسازد و (آن را) در محل نهاني قرار دهد و تمام قوم صداي خود را بلند كرده بگويند آمين.
16. لعنت بر كسي كه پدر و مادرش را سبك كند و تمام قوم بگويد آمين.
17. لعنت بر كسي كه به مرز همنوعش تجاوز كند و تمام قوم بگويد آمين.
18. لعنت بر كسي كه كور (ي يا فرد بي‌اطلاع) ي را در راه گمراه كند و تمام قوم بگويند آمين.
19. لعنت بر كسي‌كه حق غريب، يتيم و بيوه‌زن را پايمال كند و تمام قوم بگويد آمين.
20. لعنت بر كسي كه (حتي بعد از درگذشتن پدر) با زن پدرش[1] همخوابي كند چون‌كه ناموس پدرش را بی‌حرمت كرده است و تمام قوم بگويد آمين.
21. لعنت بر كسي كه با هر چارپايي همخوابي كند و تمام قوم بگويد آمين.
22. لعنت بر كسي كه با خواهرش: دختر پدر (حتي بعد از درگذشتن پدر) يا دختر مادر (حتي بعد از درگذشتن مادر) همخوابي بكند و تمام قوم بگويد آمين.
23. لعنت بر كسي كه (حتي بعد از فوت پدرزن) با مادرزنش همخوابي كند و تمام قوم بگويد آمين.
24. لعنت بر كسي كه همنوع خود را پنهاني بكشد و تمام قوم بگويد آمين.
25. لعنت بر كسي كه رشوه بگيرد تا شخص بيگناهي را بكشد و تمام قوم بگويد آمين.
لعنت بر كسي كه به دستورات اين توراه اعتبار نبخشد و در نتيجه از اجراي آن سر باز زند و تمام قوم بگويد آمين.
توضیح
[1] منع ازدواج با محارم و يا همخوابي با آن‌ها در كتاب وَييقْرا (لاويان) فصل 18 آيه 9 آمده است.
|
كي‌تاوُو-فصل بيست و هشتم
1. چنين مقرر است كه اگر حتماً از سخن خداوند خالقت اطاعت كني و تمام فرمان‌هايش را كه من امروز به تو مي‌دهم مراعات نموده انجام دهي خداوند خالقت تو را از همه‌ي قوم‌هاي جهان برتر كند.
2. نظر به اين‌كه سخن خداوند خالقت را اطاعت نمودي تمام اين بركت‌ها بر تو وارد شده به تو خواهد رسيد.
3. در شهر بركت شده، و در صحرا بركت شده خواهي بود.
4. ثمره‌ي شكمت و ميوه‌ي زمينت و ثمره‌ي چارپايت، بچه‌ي گاوهايت و گله‌ی گوسفندانت بركت شده خواهد بود.
5. ميوه و محصولت و تغار خميرت بركت شده خواهد بود.
6. هنگام وارد شدنت بركت‌شده بوده در حال خارج شدنت بركت شده‌خواهي بود.
7. خداوند دشمنانت را كه عليه تو قيام مي‌كنند در برابرت شكست داده تسليم خواهد كرد (دشمنانت) از يك راه به سوي تو آمده از هفت راه از پيش تو خواهند گريخت.
8. خداوند فرمان خواهد داد كه در انبارهاي تو و در هر پيشه‌اي كه داري بركت با تو باشد و در آن سرزميني كه خداوند خالقت به تو مي‌دهد تو را بركت خواهد داد.
9. نظر به اين‌كه فرمان‌هاي خداوند خالقت را مراعات مي‌نمايي و در راه‌هايش گام برمي‌داري، خداوند همان‌گونه كه براي تو سوگند ياد كرد، تو را به عنوان قوم مقدس براي خود تثبيت خواهد نمود.
10. همه‌ي قوم‌هاي جهان مشاهده خواهند كرد كه نام خداوند بر تو خوانده شده است و از تو ترس خواهند داشت.
11. خداوند روي آن سرزميني كه براي پدرانت سوگند ياد نمود كه به تو بدهد، از حیث ثمره‌ي بطن تو و ثمره‌ی چارپايانت و محصول زمينت (همه‌چيز) تو را به خوبي افزون خواهد كرد.
12. خداوند منبع احسانش –آسمان را بر تو خواهد گشود تا بارندگي سرزمينت را در موقعش بدهد و به تمام كار دستت بركت خواهد داد. به قوم‌هاي زيادي وام خواهي داد و تو وام نخواهي گرفت.
13. نظر به اين‌كه فرمان‌هاي خداوند خالقت را اطاعت مي‌كني و آن‌چه من امروز به تو فرمان مي‌دهم رعايت نموده انجام مي‌دهي. خداوند موجب مي‌گردد كه تو سرور باشي نه زيردست و فقط در رتبه‌هاي بالا قرار گيري و در رتبه‌ي پايين قرار نداشته باشي.
14. پس، از اين سخناني كه من امروز به شما فرمان مي‌دهم به چپ و راست منحرف نشو كه به دنبال ديگر معبودان رفته آن‌ها را پرستش نمايي.
15. اگر به سخنان خداوند خالقت گوش فرا ندهي تا تمام احكام و قوانين او را كه من امروز به تو سفارش مي‌كنم انجام دهي چنين مقرر است كه تمام اين نفرين‌ها بر تو وارد شود و به تو برسد.
16. در شهر لعنت شده بوده، و در صحرا لعنت‌شده خواهي بود.
17. ميوه و محصولات و تغار خميرت لعنت‌شده خواهد بود.
18. ثمره شکمت و میوه‌ی زمینت و بچه‌ی گاوهایت و گله‌ی گوسفندهایت لعنت شده خواهد بود.
19. هنگام وارد شدنت لعنت‌شده بوده، و در حال خارج شدنت لعنت‌شده خواهي بود.
20. به علت بدي كردارت كه مرا ترك كردي خداوند تا آواره شدنت و تا از بين رفتن فوري تو، لعنت، آشفتگي و كمبودي را در هر پيشه‌اي كه داري براي تو خواهد فرستاد.
21. خداوند وبا را در ميان تو شايع خواهد كرد تا حدي كه تو را از روي آن سرزميني كه تو به آن‌جا وارد مي‌شوي تا آن را به ارث ببري، در به در كند.
22. خداوند تو را به سل، مالاريا و به التهاب، تب‌سوزان، خشكيدگي بدن، گرمازدگي و يرقان مبتلا خواهد كرد و تو را تا آوارگيت دنبال خواهد نمود.
23. آسمان كه بالاي سرت است (چون) مس خواهد شد و زميني كه زير (پاي) توست (چون) آهن خواهد گشت.
24. خداوند بارش سرزمينت را گرد و خاك مقرر مي‌كند كه تا در به در شدنت از آسمان بر تو خواهد باريد.
25. خداوند تو را در برابر دشمنانت شكست داده تسليم خواهد كرد. از يك راه به سوي او (به سوي دشمن) آمده و از هفت راه از پيش او خواهي گريخت و از مشاهده‌ي چنين وضعي همه‌ي مردم كشورها وحشت‌زده خواهند شد.
26. جسد شما طعمه‌ي پرندگان آسمان و چارپاي زمين مي‌شود و (براي آن‌ها) مزاحمي نخواهد بود.
27. خداوند تو را به دمل مصري و بواسير و اگزماي خشك خارش مبتلا خواهد كرد به طوري كه نتواني شفا يابي.
28. خداوند تو را به ديوانگي و نابينايي و دلهره مبتلا خواهد نمود.
29. در نيمروز چون كوري كه در ظلمات با كورمالي راه برود، با كورمالي راه خواهي رفت و نخواهي توانست اقداماتت را با كاميابي قرين سازي. فقط همیشه ستم دیده و چپاول شده باشی و نجات دهنده‌ای وجود نخواهد داشت.
30. با زني نامزدي خواهي كرد و مرد ديگري با او همخوابي خواهد نمود. خانه بنا خواهي كرد ولي در آن ساكن نخواهي شد. تاكستان غرس خواهي نمود و ميوه‌اش را براي خوردن حلال[1] نخواهي كرد.
31. گاوت در مقابل چشمت كشته شده و از آن نخواهي خورد. خرت از جلویت ربوده شده و به تو پس داده نمي‌شود. گوسفندانت به دشمنانت داده مي‌شود و نجات دهنده‌اي نخواهي داشت.
32. پسرانت و دخترانت به قوم ديگري تسليم خواهند شد و چشمانت مشاهده كرده تمام مدت روز چشمانت در انتظار آن‌ها تحليل خواهد رفت و كاري از دستت برنخواهد آمد.
33. قومي كه نمي‌شناسي، ميوه‌ي زمينت و تمام دست‌رنجت را خواهد خورد و تمام عمر مسلماً ستم‌ديده و خرد شده خواهي بود.
34. از آن‌چه با چشمانت رویت مي‌كني ديوانه خواهي شد.
35. خداوند زانوها و ساق‌ها، و از كف پا تا فرق سرت را، به دمل بد كه از آن شفا نتواني يافت مبتلا خواهد ساخت.
36. خداوند، تو و پادشاهي را كه بر خود منصوب مي‌كني به سوي قومي كه تو و پدرانت نشناختيد خواهد برد و در آن‌جا ديگر معبودان از چوب و سنگ را پرستش خواهي نمود.
37. در بين تمام قوم‌هايي كه خداوند تو را بدانجا خواهد راند نمونه‌ي وحشت و مايه‌ي عبرت و وسيله‌ي تمسخر خواهي شد.
38. بذر زيادي به كشتزار خواهي برد ولي كم جمع‌آوري خواهي نمود، چون‌كه ملخ آن را تباه خواهد كرد.
39. تاكستان‌هايي نشانيده زحمت (آن را) خواهي كشيد و چون كرم آن را خواهد خورد شراب نخواهي نوشيد و جمع‌آوری نخواهی کرد.
40. در تمام قلمرواَت زيتون خواهي داشت ولي براي ضماد هم روغن نخواهي داشت چون‌كه زيتون تو (نارس) خواهد ريخت.
41. پسران و دختران به دنيا خواهي آورد ولي مال تو نخواهند بود چون‌كه به اسارت خواهند رفت.
42. تمام (ميوه‌ي) درختان و ثمره‌ي زمينت را ملخ نابود خواهد كرد.
43. غريبي كه در ميان توست از تو برتر خواهد شد و تو بيش از پيش تنزل خواهي كرد.
44. او به تو وام خواهد داد و تو به وي وام نخواهي داد. او در راس بوده، تو بي‌اهميت خواهي بود.
45. تمام اين نفرين‌ها بر سرت خواهد آمد و تا آواره شدن تو، تو را دنبال نموده به تو خواهد رسيد. زيرا فرمان خداوند خالقت را اطاعت نكردي و دستورات و قانون‌هايش را كه به تو داد رعايت ننمودي.
46. و اين (لعنت)ها براي هميشه در تو و در نسل تو به منزله‌ي هشدار و عبرت (ديگران) خواهد بود.
47. زيرا هنگام وفور نعمت، خداوند خالقت را با شادي و دلخوشي پرستش نكردي.
48. در حال گرسنگي و تشنگي و برهنگي و نياز به هر چيزي، خدمت دشمنانت را كه خداوند به ميان تو خواهد فرستاد خواهي كرد. بر گردنت يوغ آهنين خواهد گذاشت تا آواره‌ات كند.
49. خداوند قومي را كه چون عقاب پرواز مي‌كند و زبانش را نخواهي فهميد از دور، از آن سوي جهان بر ضد تو خواهد فرستاد...
50. قومي گستاخ كه رعايت احترام پيران را نكرده، به كودك ترحم نخواهد نمود.
51. ثمره‌ي چارپايانت و ميوه‌ي زمينت را خواهد خورد تا نابود شوي. به‌طوري‌كه غله و شيره و چربي و بچه‌ي گاوانت و گله‌ی گوسفندانت را براي تو باقي نخواهد گذاشت تا تو را در به در سازد.
52. در تمام قلمرواَت تو را محاصره خواهد كرد تا اين‌كه ديوارهاي بلند و مستحكمي كه تو به آن‌ها اطمينان داري، در تمام سرزمينت فرو ريزد و در تمام قلمرواَت در سرتاسر سرزمينت كه خداوند خالقت به تو داد تو را تحت فشار قرار خواهد داد.
53. در محاصره و تنگنايي كه دشمنت براي تو ايجاد خواهد كرد ثمره‌ي بطنت يعني گوشت پسرانت و دخترانت را كه خداوند خالقت به تو داده است خواهي خورد.
54. مرد لطيف‌طبع و بسيار نازپرورده‌اي كه در ميان توست نسبت به برادر خود و زني كه هم‌آغوشش مي‌باشد و به ساير فرزندانش كه عزيز مي‌دارد، تنگ‌نظري خواهد نمود...
55. و به هيچ‌يك از آن‌ها از گوشت فرزندان خود كه مي‌خورد نخواهد داد. در تنگنا و محاصره‌اي كه دشمنت در تمام قلمرو تو پديد خواهد آورد (آن مرد) چيزي براي او (يكي از آن‌ها) باقي نخواهد گذارد.
56. از بين شما آن (بانوي) لطيف‌طبع و نازپرورده‌اي كه از شدت نازپروردگي و لطافت سعي مي‌كرد كف پايش را بر زمين نگذارد، به شوهر هم‌آغوشش و پسر و دختر خود با تنگ نظري نگاه خواهد كرد.
57. در محاصره و تنگنايي كه دشمنت در قلمرواَت ايجاد خواهد نمود، در اثر فقدان همه چيز در خفا، از (گوشت) جنين و جفتي كه از شكمش بيرون مي‌آيد و از فرزنداني كه خواهد زاييد، خواهد خورد.
58. اگر مواظب اجراي تمام سخنان اين توراه كه در اين كتاب نوشته شده است نباشي تا از اين نام مورد احترام و مهيب يعني خداوند خالقت ترس داشته باشي؛
59. خداوند به طور شگفت‌انگيزي بر تو و اولادت بلاهاي سخت و مزمن و بيماري‌هاي بي‌درمان و با دوام نازل خواهد كرد.
60. و تمام ناخوشي‌هاي مصريان را كه از آن‌ها بيم داشتي بر تو خواهد آورد و (آن بيماري‌ها) به تو سرايت خواهد كرد.
61. خداوند هر بيماري و هر بلايي را هم كه در اين كتاب توراه نوشته نشده است بر تو خواهد آورد تا نابود گردي.
62. چون از سخن خداوند خالقت اطاعت نكردي با اين‌كه از زيادي مانند ستارگان آسمان بوديد، تعداد كمي باقي خواهيد ماند.
63. چنين مقرر است كه همان‌گونه كه خداوند از نيكي كردن به شما و افزون كردن شما شاد مي‌شد، همان‌طور از آواره و دربدر نمودن شما خوش‌حال خواهد شد و از آن سرزميني كه براي تصرفش به آن وارد مي‌شوي ريشه‌كن خواهي شد.
64. خداوند تو را در ميان تمام قوم‌ها از اين سر تا آن سر جهان پراكنده خواهد كرد و آن‌جا معبودان ديگر را كه تو و پدرانت نمي‌شناختيد يعني (معبوداني از) چوب و سنگ را پرستش خواهي نمود.
65. و در ميان آن قوم‌ها آرامش نخواهي داشت، جاي راحتي براي كف پايت نخواهد بود و خداوند در آن‌جا به تو قلب لرزان، حالت انتظار و تألم خاطر، خواهد داد.
66. در برابر خود، زندگي بلاتكليفي خواهي داشت، شب و روز خواهي ترسيد و به زندگي خود اطمينان نخواهي داشت.
67. از ترسي كه در دلت داري و از منظره‌اي كه چشمانت مي‌بيند، در بامداد خواهي گفت: اي كاش شام مي‌شد و شامگاه خواهي گفت: اي كاش بامداد مي‌گشت.
68. خداوند تو را با كشتي‌ها به مصر يعني در راهي كه گفتم دگربار آن را نخواهي ديد بازخواهد گردانيد و در آن‌جا به عنوان غلام و کنیز به دشمنانت عرضه خواهی شد و خریداری نخواهد شد.
69. اين‌ها مطالب پيماني است كه خداوند به مُشه (موسی) فرمان داد كه در سرزمين مُوآو با فرزندان ييسرائل (اسرائیل) منعقد نمايد. (اين پيمان) غير از پيماني است كه در «حُورِو» با آن‌ها منعقد نموده بود.
توضیح
[1] حلال كردن ميوه‌ي درخت با اجراي مفاد آيه‌هاي 23، 24، 25 از فصل نوزدهم كتاب وَييقْرا ا (لاويان) عملي مي‌شود.
|
كي‌تاوُو-فصل بيست و نهم
1. مُشه (موسی) تمام ييسرائل (اسرائیل)ها را فراخوانده به آن‌ها گفت: شما تمام آن‌چه را خداوند در نظر شما در سرزمين مصر نسبت به پَرعُوه (فرعون) و تمام غلامان و تمام سرزمينش به عمل آورد ديديد؛
2. (يعني) آن آزمايش‌هاي بزرگي كه چشمان تو مشاهده كرد و همان آيات و معجزات بزرگ را.
3. مگر خداوند تا به امروز به شما شعور براي تشخيص، چشم براي جويا شدن و گوش براي اطاعت نداده است؟ (تا الطاف خداوند را منظور داشته باشيد؟)
4. چهل سال شما را در بيابان رهبري كردم، لباس‌هايتان بر (تن) شما فرسوده نشد و كفشت بر پايت مندرس نگرديد.
5. نان نخورديد و شراب و نوشابه‌ي الكلي ننوشيديد (از زمين بهره‌برداري نكرديد) تا بدانيد كه من خداوند خالقتان هستم.[1]
6. به اين مكان وارد شديد، سيحُون پادشاه حِشبُون و عُوگ پادشاه باشان در مقابل ما به جنگ آمدند و آن‌ها را شكست داديم.
7. سرزمينشان را گرفتيم و آن را به رِئووِن و گاد و نصف سبط مِنَشِه به ملكيت داديم.
8. پس سخنان اين پيمان را مراعات نموده آن‌ها را انجام دهيد تا اين‌كه در هر كاري كه مي‌كنيد كامياب شويد.
پاراشای نیصاویم
9. امروز همه‌ي شما – سرانتان، سبط‌هايتان، محترمينتان و مأمورين اجراي قانونتان يعني تمام ييسرائل (اسرائیل) در پيشگاه خداوند خالق خود حضور داريد.
10. اطفالتان، زنانتان، و غريبي كه در ميان اردوگاهت است، از هيزم‌شكن تا كسي كه براي تو آب مي‌كشد (حضور داريد) ...
11. تا اين‌كه در پيمان متضمن نفرين و سوگند خداوند خالقت، كه امروز خداوند خالقت با تو منعقد مي‌كند وارد شوي.
12. تا اين‌كه همان‌گونه كه به تو گفت و همان‌گونه كه به پدرانت اَوراهام (ابراهیم)، ييصحاق (اسحاق) و يَعقُوو (یعقوب) سوگند ياد نمود تو را امروز براي خود برپا نگهدارد كه قوم او باشي و او داور تو باشد.
13. و من نه تنها با شما اين پيمان و اين نفرين همراه با سوگند را منعقد مي‌كنم...
14. بلكه با آن كسي كه امروز با ما معاصر است و اينجا در پيشگاه خداوند خالقمان ايستاده است و با آن كسي كه امروز اينجا با ما معاصر نيست (و بعدا متولد مي‌شود، پيمان مي‌بندم).
15. زيرا شما آگاهي داريد چگونه در سرزمين مصر ساكن بوديم و چطور از ميان اقوامي كه از بين آن‌ها عبور مي‌كرديد، گذشتيم.
16. (شما) اعمال زشت، بت‌هاي نفرت‌انگيز آن‌ها را كه از چوب و سنگ و نقره و طلا نزد آن‌ها بود ديديد.
17. مبادا در ميان شما مرد يا زن يا خانواده يا قبيله‌اي باشد كه امروز دلش از خداوند خالق ما برگشته برود معبودان آن قوم‌ها را پرستش نمايد، مبادا در ميان شما ريشه‌اي باشد كه حنظل و افسنطين به بار آورد...
18. و چنين شود كه هنگام شنيدن اين نفرين‌هاي همراه با سوگند در درونش بر خود ببالد و بگويد: «با اين‌كه به دلخواهم رفتار مي‌كنم ايمني خواهم داشت» و بدين طريق افراد با ايمان را به بي‌ايماني بكشاند.
19. خداوند به بخشودن وي رضايت نخواهد داد. بلكه آن‌وقت خشم خداوند و غيرتش بر آن شخص افروخته خواهد شد و تمام نفرين همراه با قسم نوشته شده در اين كتاب بر او نازل مي‌شود و خداوند نام وي را از زير آسمان محو خواهد نمود.
20. خداوند براي بدبخت نمودنش طبق تمام نفرين‌هاي همراه با قسم اين پيمان كه در اين كتاب توراه، نوشته شده است وي را از تمام سبط‌هاي ييسرائل (اسرائیل) مجزا خواهد ساخت.
21. نسل آينده يعني فرزندان شما كه بعد از شما برخواهند خاست و آن بيگانه‌اي كه از سرزمين دور خواهد آمد بلاهاي آن سرزمين و بيماري‌هايي را كه خداوند بر (اهالي) آن وارد آورده است، مشاهده نموده به فكر فرو خواهد رفت:
22. (آه) تمام سرزمينش گوگرد و نمك و توده‌ي آتش شده است نه كاشته مي‌شود و نه (چيزي در آن) مي‌رويد و نه هيچ گياهي در آن نمو مي‌كند و مانند سِدُوم و عَمُوراه و اَدما و صِوُوييم كه خداوند با خشم و غضبش (آن‌ها را) منهدم ساخت، شده است.
23. پس تمام قوم‌ها خواهند گفت: به چه سبب خداوند با اين سرزمين اين‌گونه عمل كرد و شدت اين خشم عظيم براي چيست؟
24. پس خواهند گفت: براي اين است كه (آن‌ها) پيمان خداوند خالق پدرانشان را كه در موقع بيرون آوردنشان از سرزمين مصر با آن‌ها بسته بود، رها كردند.
25. و رفتند و ديگر معبودان، يعني معبوداني را كه نمي‌شناختند و (هيچ‌يك از آن‌ها) به ايشان خدمتي نمي‌كرد پرستيدند و به آن‌ها سجده نمودند.
26. پس خشم خداوند بر آن سرزمين افروخته گشت و تمام نفرين نوشته شده در اين كتاب را بر آن وارد نمود.
27. خداوند آن‌ها را با خشم و غيظ و غضب عظيم، از سرزمينشان كنده مانند امروز به سرزمين ديگر انداخت.
28. آن‌چه پوشيده است از آن خداوند خالق ماست و آن‌چه آشكار است اجراي مطالب اين توراه است كه براي هميشه بر عهده‌ي ما و اولاد ماست.
توضیح
|
لحظه ئی در تاریخ
مربوط به متن هفطارای این هفته
داوید بن گوریون در حال خواندن اعلامیه
استقلال اسرائیل - پنجم ماه می ۱۹۴۸
هفته خوبی را برایتان ارزو میکنیم
به امید دیدار
|
No comments:
Post a Comment